Η εύρεση μιας αποτελεσματικής θεραπείας για την ψωρίαση θα ήταν πολύ ευκολότερη για τους επιστήμονες εάν μπορούσαν να κατανοήσουν πλήρως τους λόγους για την εμφάνισή της. Το ερώτημα «γιατί; » εμφανίζεται όχι μόνο στα φωτιστικά της επιστήμης, αλλά και σε κάθε ασθενή που αναγκάζεται να καταπολεμήσει αυτήν την ασθένεια. Οι θεωρίες για τα κίνητρα εμφανίστηκαν εκατοντάδες χρόνια πριν. Σήμερα έχουμε δεκάδες εικασίες, αλλά όλοι περιμένουν ακόμη επιστημονικά στοιχεία. Μελετώντας μόνοι σας τις πιθανές αιτίες της ψωρίασης θα βοηθήσει πολλούς ασθενείς να αποφύγουν την υποτροπή της νόσου και οι υγιείς άνθρωποι μπορεί να μην το αντιμετωπίσουν καθόλου.
Κληρονομική θεωρία
Στον κόσμο της δερματολογίας ήταν σίγουρα δυνατό να προσδιοριστεί ένας από τους λόγους για την εμφάνιση της ψωρίασης - είναι μια γενετική προδιάθεση. Σήμερα, το 60% όλων των ασθενών με ψωρίαση έχουν συγγενή με το ίδιο πρόβλημα. Τέτοια συμπεράσματα ώθησαν τους επιστήμονες να μελετήσουν τη θεωρία της κληρονομικής προέλευσης της φολιδωτής λειχήνας με περισσότερες λεπτομέρειες.
Στις 5 Απριλίου 2013, η Γραμματεία του ΠΟΥ εκπόνησε μια ερευνητική έκθεση σε αυτόν τον τομέα. Εγκατέστησα τα ακόλουθα:
- Εάν ένας από τους γονείς της οικογένειας είναι άρρωστος, ο κίνδυνος ασθένειας του παιδιού είναι 14%.
- Εάν επηρεάζονται και οι δύο γονείς στην οικογένεια, αυτός ο κίνδυνος αυξάνεται στο 41%.
- εάν μια αδερφή ή ένας αδελφός είναι άρρωστος - 6%.
Σε αυτήν την περίπτωση, η ψωρίαση μπορεί να εμφανιστεί ακόμη και μετά από αρκετές γενιές, "παρακάμπτοντας" τις προηγούμενες.
Ένα σημαντικό έργο για τους βιοχημικούς ήταν να ανακαλύψουν ποιο γονίδιο είναι υπεύθυνο για τέτοια κληρονομιά. Η εξέταση του γονιδιώματος του ασθενούς εντόπισε εννέα τόπους που μπορεί να σχετίζονται με ψωρίαση. Ωστόσο, το ακριβές μόνο γονίδιο που είναι υπεύθυνο για την κληρονομική νόσο δεν έχει τεκμηριωθεί.
Είναι μόνο γνωστό ότι οι φολιδωτές λειχήνες δεν κληρονομούνται, αλλά μόνο μια προδιάθεση για αυτήν. Αυτό σημαίνει ότι ένα άτομο του οποίου οι συγγενείς αντιμετώπισαν παρόμοιο πρόβλημα μπορεί να μην έχει απαραίτητα ψωρίαση. Επομένως, δεν μπορεί να θεωρηθεί αποκλειστικά κληρονομική ασθένεια. Για να εκδηλωθεί η ψωρίαση, απαιτούνται επιπλέον παθογόνα, τα οποία μπορούν επίσης να θεωρηθούν ως αιτίες.
Επιπλέον, το ερώτημα σχετικά με το υπόλοιπο 40% των ασθενών παραμένει ανοιχτό - γιατί αρρώστησαν όταν κανείς στην οικογένειά τους δεν υπέφερε από παρόμοιο πρόβλημα; Αυτό το έργο αναγκάζει τους επιστήμονες να εξετάσουν περαιτέρω τις αιτίες της φολιδωτής λειχήνας.
Λοιμώξεις και ιοί ως παθογόνοι οργανισμοί
Η μολυσματική θεωρία της νόσου φαίνεται να είναι μια από τις πρώτες και διερευνήθηκε πριν από δύο αιώνες. Οι επιστήμονες του 19ου αιώνα ήταν σίγουροι για την ευθύνη των παθολογικών μικροοργανισμών και προσπάθησαν επιμελώς να προσδιορίσουν ποιοι από αυτούς ήταν υπεύθυνοι για αυτήν την ασθένεια. Αυτή η εξήγηση φαινόταν η πιο προφανής, καθώς η ψωρίαση μπορεί να εμφανιστεί ξαφνικά σε ασθενείς και να πάει σε ξαφνική ύφεση. Και σήμερα υπάρχουν υποστηρικτές αυτής της ιδέας μεταξύ των επιστημόνων.
Οι υποστηρικτές της μολυσματικής θεωρίας πιστεύουν ότι τα παθογόνα στέλνουν μια ώθηση στην αυτόνομη διαίρεση και στο ενδοκρινικό σύστημα που επηρεάζει τις λειτουργίες τους. Τέτοιες αλλαγές διαταράσσουν τη φυσιολογική ικανότητα του σώματος να αντιδρά και να προσαρμόζεται στην επίδραση του περιβάλλοντος. Εάν προσθέσουμε έναν άλλο παράγοντα που προκαλεί, τα κύτταρα του δέρματος πεθαίνουν όχι εντός 30 ημερών (που είναι φυσικό για αυτά) αλλά μέσα σε 4 έως 5 ημέρες, γι 'αυτό μια ομάδα κερατινοποιημένων κυττάρων στα χέρια, το κεφάλι, το πρόσωπο ή τα υπόλοιπαεμφανίζεται το σώμα. Φλεγμονή.
Για πολλά χρόνια, οι γιατροί ερευνούν μύκητες και βακτήρια για να βρουν τη σχέση μεταξύ τους και τη βασική αιτία της νόσου. Όμως, μεταξύ των παθολογικών οργανισμών που είναι γνωστοί στην ιατρική δεν υπάρχει κανένας που θα μπορούσε να γίνει ο «μηχανισμός πυροδότησης» για αυτήν τη δερματίτιδα. Η μολυσματική θεωρία της εμφάνισης της φολιδωτής λειχήνας δεν θεωρείται η πιο σημαντική σήμερα, αλλά ούτε απορρίπτεται πλήρως. Εξακολουθεί να υπάρχει σχέση μεταξύ επιθέσεων ψωρίασης και λοιμώξεων.
Διαπιστώθηκε ότι στηθάγχη, οξείες αναπνευστικές ιογενείς λοιμώξεις, στρεπτόκοκκοι, αμυγδαλίτιδα και άλλες λοιμώξεις συσχετίζονται συχνά με τις πρώτες εστίες φολιδωτής λειχήνας και υποτροπής στο στάδιο της ύφεσης. Ωστόσο, οι περισσότεροι γιατροί τείνουν να πιστεύουν ότι η μόλυνση προκαλεί μόνο την εκδήλωση προϋπάρχουσας νόσου.
Η θεωρία της ιογενούς φύσης της νόσου ήταν επίσης μία από τις πρώτες που εμφανίστηκαν. Ωστόσο, αυτή η υπόθεση έχει καταρρεύσει εντελώς από τη στιγμή που το φάρμακο διαπίστωσε ότι η ψωρίαση δεν εξαπλώθηκε από άτομο σε άτομο. Ωστόσο, υπάρχουν ιοί που παραμένουν στο σώμα για χρόνια που μπορούν να μειώσουν την ανοσία και να προκαλέσουν ψωρίαση εάν το ανοσοποιητικό σύστημα του δέρματος έχει καταστραφεί. Στην πράξη, υπάρχουν περιπτώσεις μετάγγισης αίματος από ένα άρρωστο άτομο σε ένα υγιές άτομο, αν και ένα υγιές σώμα δεν μολύνεται με φολιδωτές λειχήνες.
Η θεωρία της μεταβολικής διαταραχής
Ένα από τα χαρακτηριστικά που παρατήρησαν οι γιατροί κατά τη διάρκεια της ψωρίασης ήταν η χαμηλή θερμοκρασία στους ασθενείς. Αρχικά, αυτό θεωρήθηκε ένα από τα συμπτώματα της νόσου, αλλά με την πάροδο του χρόνου, οι γιατροί έδωσαν σε αυτό το φαινόμενο διαφορετικό νόημα. Το γεγονός είναι ότι η συνεχής πτώση της θερμοκρασίας δείχνει διαταραγμένο μεταβολισμό.
Οι εξετάσεις αίματος από ασθενείς επιβεβαίωσαν ότι οι ασθενείς με ψωρίαση έχουν υπερβολική χοληστερόλη τόσο σε ενήλικες όσο και σε παιδιά.
Τέτοιοι δείκτες υποδηλώνουν παραβίαση του μεταβολισμού του λίπους στο σώμα. Αυτό, με τη σειρά του, οδηγεί σε γρήγορη κερατινοποίηση των κυττάρων του δέρματος, γι 'αυτό ορισμένοι επιστήμονες θεωρούν την ψωρίαση ως διάθεση χοληστερόλης. Ωστόσο, δεν έχει ακόμη αποδειχθεί εάν τα επίπεδα χοληστερόλης αυξάνονται πριν ή μετά την αρχική εστία.
Εκτός από τη χοληστερόλη στο σώμα του ασθενούς, η ισορροπία των μετάλλων και των βιταμινών είναι διαταραγμένη. Τέτοιες αλλαγές οδηγούν επίσης σε σοβαρές συνέπειες. Διαπιστώθηκε ότι η βιταμίνη C είναι υπερβολική σε ασθενείς με λειχήνες με φολίδες και οι βιταμίνες Β6, Β12, Α είναι ανεπαρκείς. Παρατήρησε επίσης ότι έσπασαν το περιεχόμενο:
- ψευδάργυρος;
- σίδερο;
- χαλκός;
- κοβάλτιο.
Οι αλλαγές στο σύμπλεγμα ορυκτών μειώνουν σημαντικά τις προσαρμοστικές και προστατευτικές λειτουργίες του σώματος. Δηλαδή, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι μεταβολικές διαταραχές μπορούν να δημιουργήσουν μια ιδανική πλατφόρμα για την ασθένεια: αποδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος, μείωση της διάρκειας ζωής των κυττάρων του δέρματος κ. λπ. Με την παρουσία ενός ερεθιστικού παράγοντα (σκανδάλη), η ασθένεια εξελίσσεται και εμφανίζονται τα πρώτα συμπτώματα. Θα εξετάσουμε παρακάτω ποιοι παράγοντες μπορούν να το επηρεάσουν. Τέτοιες μετατοπίσεις προκαλούν όχι μόνο φλεγμονή στο σώμα, αλλά και ψωρίαση των νυχιών.
Τέτοιες παραβιάσεις της ισορροπίας των χρήσιμων συστατικών επιβεβαιώνονται στο εργαστήριο. Ως εκ τούτου, στη θεραπεία της ψωρίασης, είναι επικίνδυνο για τον ασθενή να παίρνει ο ίδιος βιταμίνες. Στη σύνθετη θεραπεία, μια διατροφή χρησιμοποιείται αναπόφευκτα, συχνά πείνα και διατροφή χαμηλών θερμίδων, καθώς ο μεταβολισμός των υδατανθράκων είναι επίσης μειωμένος σε ασθενείς. Οι θετικές εξελίξεις από τέτοιες δραστηριότητες υποστηρίζουν εν μέρει τη θεωρία της μεταβολικής διαταραχής.
Αλλά οι περισσότεροι γιατροί βλέπουν τέτοιες αλλαγές ως συνέπεια, όχι την αιτία, της νόσου. Τέτοιες αμφιβολίες βασίζονται στο γεγονός ότι οι μεταβολικές διαταραχές αρχικά θα οδηγούσαν αργά σε άλλα συμπτώματα και, στις περισσότερες περιπτώσεις, η ψωρίαση εκδηλώνεται απευθείας στο δέρμα.
Ορμονική διαταραχή της παθογένεσης
Τα στατιστικά στοιχεία των ασθενών δείχνουν ότι οι γυναίκες πάσχουν από ψωρίαση λίγο πιο συχνά από τους άνδρες. Επιπλέον, στο πιο αδύναμο φύλο με ένα τέτοιο πρόβλημα, εκδηλώσεις συμπτωμάτων ψωρίασης εμφανίζονται κυρίως κατά τις περιόδους ωορρηξίας και εμμήνου ρύσεως. Τέτοια χαρακτηριστικά στη «συμπεριφορά» της νόσου έκαναν τους επιστήμονες να σκεφτούν τον ορμονικό παράγοντα στην ανάπτυξη της νόσου.
Στην πραγματικότητα, με διαταραχές του ορμονικού υποβάθρου, συμβαίνουν συχνά υποτροπές: κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, στην εμμηνόπαυση, κατά τη λήψη ορμονικών φαρμάκων κ. λπ. Αυτή η υπόθεση υποστηρίζεται από τις γενικές στατιστικές των πρώτων εκδηλώσεων της νόσου. Στις γυναίκες, τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται στην ηλικία των 15, στους άνδρες λίγο αργότερα - μεταξύ των ετών 20 και 25. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η ορμονική ισορροπία εμφανίζεται αργότερα στο ισχυρότερο σεξ.
Αλλά αυτή η θεωρία συναντήθηκε επίσης με τους αντιπάλους των επιστημόνων. Το γεγονός ότι οι μετατοπίσεις στο ορμονικό υπόβαθρο οδηγούν σε εκρήξεις δερματίτιδας σήμερα αφήνει τους γιατρούς χωρίς αμφιβολία, αλλά αυτό θεωρείται η βασική αιτία της νόσου. Η υπόθεση ότι οι ορμόνες μπορούν να προκαλέσουν ψωρίαση σε ένα υγιές άτομο αποκλείεται, καθώς τα πρώτα συμπτώματα και υποτροπές της νόσου εμφανίζονται στο φόντο της ορμονικής «ανάπαυσης».
Ψυχοσωματικά της νόσου
Έρευνα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για την ψωρίαση έδειξε ότι το 2% του συνολικού πληθυσμού του πλανήτη επηρεάζεται από την ασθένεια. Ταυτόχρονα, το ποσοστό των ασθενών σε βιομηχανικές χώρες και μεγάλες πόλεις είναι πολύ υψηλότερο από ό, τι στην περιφέρεια ή σε υπανάπτυκτες χώρες - ο μέσος όρος είναι 4, 6%. Άρχισαν να ερευνούν μια ασυνήθιστη τάση με την ελπίδα να βρουν την αιτία της ψωρίασης. Η έρευνα και το συμπέρασμα από επιστήμονες σχετικά με αυτό το φαινόμενο ήταν ότι η ψωρίαση μπορεί να προκληθεί από ψυχολογικά αίτια.
Το δέρμα πρέπει να αντικατοπτρίζει τη γενική κατάσταση του σώματος. Όλες οι αλλαγές στην υγεία, συμπεριλαμβανομένης της ψυχικής αστάθειας, "εξετάζονται" για αυτό. Μερικοί γιατροί τείνουν να πιστεύουν ότι οι ψωριασικές πλάκες είναι ο τρόπος του σώματος να ανακοινώσει ένα πρόβλημα σε νευρική βάση. Εξ ου και οι διακυμάνσεις των στατιστικών: Σε μεγαλούποδες, η ζωή είναι έντονη, σε συνδυασμό με πολύ άγχος, σε αντίθεση με τη μετρούμενη ζωή σε μια μικρή πόλη.
Οι ψυχολόγοι που συμμετέχουν επίσης στη θεραπεία ασθενών είναι πιο επιρρεπείς σε αυτήν τη θεωρία. Πιστεύεται ότι οι ψυχικές διαταραχές μπορούν να επηρεάσουν όχι μόνο το ηθικό, αλλά και το οργανικό συστατικό, δηλαδή το σώμα. Διάφορες αλλαγές στο νευρικό σύστημα μπορεί να προκαλέσουν δυσπεψία, εξανθήματα, αναπνευστικά προβλήματα και αλλαγές στον καρδιακό ρυθμό.
Αυτά τα σφάλματα περιλαμβάνουν:
- Καταστολή επιθυμίας. Για παράδειγμα: "Θέλω να ζήσω με άλλο άτομο / να εργαστώ σε άλλη δουλειά / να νικήσω το αφεντικό μου / να μετακομίσω". Η καταστολή τέτοιων επιθυμιών οδηγεί στο γεγονός ότι η αδρεναλίνη εναποτίθεται στο σώμα, καταστρέφοντας σταδιακά τα όργανα και τις λειτουργίες τους.
- Στρες, νευρώσεις, κατάθλιψη. Τέτοιες αλλαγές μπορούν να γίνουν αιτίες των ίδιων μεταβολικών διαταραχών, ορμονικών διαταραχών κ. λπ.
- Αισθήματα ενοχής, ανεκπλήρωτο καθήκον.
- αυτο-αμφιβολία.
- δυσαρέσκεια με το σώμα σας.
- Συνεχής αίσθηση φόβου, θυμού ή άλλων δυνατών συναισθημάτων.
Η θεραπεία με ηρεμιστικά και ψυχολογική εκπαίδευση οδηγεί σε αξιοσημείωτα θετικά αποτελέσματα σε ασθενείς, κάτι που ευνοεί την ψυχοσωματική φύση της ψωρίασης. Ακόμη και αμφιβολίες για τα μωρά (τότε από πού προέρχονται ψωρίαση; ) Εξηγούνται από ψυχολόγους. Είναι γνωστό ότι τα νεογέννητα μωρά μπορούν να αισθάνονται και να ανταποκρίνονται στην κατάσταση και την ευημερία της μητέρας. Εάν υπάρχουν προβλήματα με τη μητέρα, το μωρό μπορεί να αντιμετωπίσει διάφορες αλλαγές, συμπεριλαμβανομένων των παθολογιών.
Η επιμέλεια των παιδιών θεωρείται επίσης ένας παράγοντας στην ανάπτυξη της φολιδωτής λειχήνας στα παιδιά. Για παράδειγμα, απουσία μητρικής αγάπης, ένα παιδί βιώνει τα ίδια έντονα συναισθήματα με έναν ενήλικα (πόνος, φόβος, δυσαρέσκεια). Το σώμα, με τη σειρά του, προσπαθεί να αναφέρει σφάλματα, και οι βλατίδες και οι πλάκες εμφανίζονται στο δέρμα.
Η υπερβολική γονική μέριμνα μπορεί επίσης να οδηγήσει σε τέτοιες συνέπειες. Ωστόσο, αυτή η περίπτωση εμφανίζεται κυρίως σε οικογένειες με παιδιά ηλικίας 4 ετών και άνω. Η μορφωμένη προσωπικότητα προσπαθεί να αποκτήσει περισσότερη ελευθερία και οι γονείς, αντίθετα, προσπαθούν να δεσμεύσουν το παιδί με τον εαυτό του. Η προκύπτουσα σύγκρουση επηρεάζει το ευαίσθητο σώμα του παιδιού με τη μορφή φλεγμονικού εξανθήματος.
Σήμερα αυτή η θεωρία των αιτίων της ψωρίασης θεωρείται μία από τις πιο σημαντικές, μαζί με την ανοσολογική. Η θεραπεία με φολιδωτές λειχήνες περιλαμβάνει γοητευτικά την αυτο-βελτίωση, εξαλείφοντας τις αρνητικές σκέψεις και το άγχος και μια κατάσταση ανάπαυσης. Για τη θεραπεία, συνταγογραφούν ακόμη και μαθήματα διαλογισμού και γιόγκα, ταξίδια και χόμπι που θα βοηθήσουν τον ασθενή να μην είναι χειρότερο από τα ναρκωτικά. Ωστόσο, η πορεία και η ανάπτυξη της νόσου υποδηλώνουν ότι ο ψυχολογικός παράγοντας απέχει πολύ από τον μοναδικό.
Υπόθεση για εξασθενημένη ανοσία
Μελέτες στον τομέα της γενετικής θεωρίας για την ανάπτυξη της ψωρίασης έχουν δείξει ότι όλοι οι ασθενείς έχουν εξασθενημένη κυτταρική ανοσία. Αυτό το χαρακτηριστικό είναι επίσης κληρονομικό, αλλά μπορεί επίσης να προκύψει από γονιδιακές μεταλλάξεις. Οι επιστήμονες έχουν προτείνει ότι εάν υπάρχει συγγενής ή επίκτητη προδιάθεση, το κατεστραμμένο δέρμα μπορεί να εκτεθεί σε αυτοάνοση επιθετικότητα. Αυτό σημαίνει ότι το σώμα αντιλαμβάνεται τα προσβεβλημένα κύτταρα του δέρματος ως εχθρικά και τα προσβάλλει.
Αυτή η υπόθεση υποστηρίχθηκε από εξετάσεις αίματος ασθενών και εξέταση πιτυρίδας πάνω από πλάκες. Αποδείχθηκε ότι υπάρχουν πράγματι σύμπλοκα αντιγόνων σε κερατινοποιημένα κύτταρα και έχουν βρεθεί αντισώματα κατά αυτών των συμπλοκών στο αίμα. Σε υγιείς ανθρώπους, αυτό δεν παρατηρείται ούτε στο αίμα ούτε στο χόριο.
Τέτοιες αναλύσεις υποδηλώνουν ότι οι διαταραχές της ανοσίας παίζουν σημαντικό ρόλο στο σχηματισμό των πρώτων εστιών ψωρίασης. Στην περίπλοκη ιατρική θεραπεία, έχοντας κατά νου αυτό το γεγονός, τα αντιισταμινικά χρησιμοποιούνται για τη μείωση της επιθετικότητας του ανοσοποιητικού συστήματος προς τα δικά του κύτταρα. Ωστόσο, εξακολουθούν να υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που επηρεάζουν την πορεία της νόσου και τις υποτροπές της, αν και δεν σχετίζονται με την ανοσολογία. Επομένως, από όλες τις θεωρίες που εξετάστηκαν, δεν υπάρχει καμία που έγινε αποδεκτή ομόφωνα.
Αιτίες υποτροπής που μπορούν να προληφθούν
Η αναζήτηση της βασικής αιτίας της νόσου οδήγησε στην εμφάνιση πολλών θεωριών και υποθέσεων που περιμένουν επιστημονική αιτιολόγηση. Παρά το γεγονός ότι δεν μπορούσαμε να βρούμε μία αιτία, έχουμε έναν ευρύ κατάλογο παραγόντων που προκαλούν υποτροπή.
Ο πρώτος από αυτούς τους παράγοντες είναι το άγχος. Οι αρνητικές μεταβολές στο νευρικό σύστημα γίνονται αιτία για την έναρξη της νόσου και οδηγούν σε εκδηλώσεις της υπάρχουσας ψωρίασης. Λαμβάνοντας υπόψη αυτό, οι γιατροί συστήνουν στους ασθενείς τους να αποφεύγουν αγχωτικές καταστάσεις όποτε είναι δυνατόν.
Στους ασθενείς εμφανίζεται ενεργός τρόπος ζωής, αθλητισμός, ταξίδια.
Περίπου το 14% των ασθενών αναπτύσσουν μια φολιδωτή λειχήνα στις περιοχές τραύματος και βλάβης του δέρματος. Αυτό μπορεί να γίνει εάν ένα άτομο έχει ήδη προδιάθεση για ψωρίαση. Οι γρατζουνιές, οι γρατσουνιές, ή ένα εξάνθημα μπορεί να είναι το σημείο των θηλών και των πλακών. Οι ασθενείς πρέπει να παρακολουθούν προσεκτικά την κατάσταση και την καθαριότητα του δέρματος, να αντιμετωπίζουν τη θέση του τραύματος με υπεροξείδιο του υδρογόνου και να εφαρμόζουν επιδέσμους ή γύψο.
Συνιστάται επίσης τακτική ενυδάτωση για περιποίηση σώματος και τριχωτού, καθώς το ξηρό δέρμα είναι πιο πιθανό να υποτροπιάσει. Είναι απαραίτητο να κάνετε χωρίς τρίψιμο και τρίψιμο, καθώς και σκληρά ρούχα, ώστε να μην τραυματίσετε ξανά το δέρμα. Πρέπει να ενυδατώσετε το σώμα σας με υποαλλεργικές κρέμες, αλοιφές μωρών ή έλαια. Στα πρώτα σημάδια εξανθήματος, δεν πρέπει να βασίζεστε σε κριτικές και φωτογραφίες στο Διαδίκτυο για να "κάνετε" τη διάγνωση ανεξάρτητα. Αυτό κοστίζει πολύτιμο χρόνο, είναι καλύτερα να συμβουλευτείτε έναν ειδικό.
Η χρήση φαρμάκων (τόσο των δισκίων όσο και των φαρμακευτικών αλοιφών) πρέπει να επιβλέπεται από γιατρό, ειδικά αντιβιοτικά και ανοσορυθμιστές. Ακόμη και οι επιπλέον βιταμίνες μπορούν να προκαλέσουν την εξέλιξη της νόσου, ειδικά τις βιταμίνες C, A, B. Εάν έχετε μολυνθεί με οποιαδήποτε λοίμωξη ή μύκητα, θα πρέπει σίγουρα να συμβουλευτείτε έναν γιατρό και να μην κάνετε αυτοθεραπεία. Είναι σημαντικό να μην μετατρέψετε τις ιογενείς ασθένειες σε χρόνιες μορφές και να μην καθυστερήσετε την επίσκεψη στο γιατρό.
Η σωστή διατροφή είναι σημαντική. Στους ασθενείς συνταγογραφείται μια δίαιτα που ενισχύει το σώμα και μειώνει τον κίνδυνο υποτροπής. Για κάθε ασθενή, αυτό είναι ένα ατομικό σύστημα διατροφής που βασίζεται στο στάδιο της νόσου, στο επίπεδο ανοσίας και στην παρουσία ταυτόχρονων ασθενειών. Είναι σημαντικό να μην παραβιάζετε τους κανόνες της συνταγογραφούμενης διατροφής, να αποφεύγετε το πρόχειρο φαγητό και τα αλλεργιογόνα τρόφιμα (μέλι, ξηροί καρποί, σοκολάτα, εσπεριδοειδή, κόκκινα τρόφιμα κ. λπ. ).
Επομένως, ο ασθενής πρέπει να έχει έναν εντελώς υγιεινό τρόπο ζωής: άσκηση του σώματος, παρακολούθηση της διατροφής και ενίσχυση της ηθικής υγείας. Αυτό περιλαμβάνει επίσης την υποχρεωτική άρνηση του αλκοόλ, καθώς ακόμη και μικρές δόσεις προκαλούν ένα ξέσπασμα της νόσου. Τέτοιες αρχές θα χρησιμεύσουν για την πρόληψη όχι μόνο της ψωρίασης αλλά και πολλών άλλων ασθενειών.